Schoolvakantie. Jippie! Iedereen een weekje vrij. Paniek! Onze vaste oppas ook vrij. Paniek nummer twee! Corona. We blijven dus thuis. Paniek nummer drie! We hebben een plan nodig. Een regen-koud-corona-familie-week-plezier-bestendig plan…
Volgens de kinderen is het een inkoppertje: mama maakt gewoon voor elke dag een speurtocht. Ik zie voor mijn ogen de welkome vakantieweek veranderen in een dagelijkse stress-avond voor het verzinnen van speurtocht nummer 100 tot en met 107. Ergens in mijn achterhoofd gaat een belletje rinkelen…. had ik niet laatst ergens in een blaadje een reclame gezien met daarin….. tromgeroffel: een speurtocht?!
Ik vraag onze 7-jarige opper-speurder mee te speuren en binnen enkele minuten: “ Mama, deze gaan we doen. Dan moeten we ijs eten.” Daar kan gelukkig een door mama geknutselde speurtocht niet tegenop. Feit: tegen een ijs-festiviteit kan geen enkele andere activiteit op. We nestelen ons op de bank voor een stevig uitgedacht plan van aanpak. Onze 9-jarige komt ook even kijken. “Wauw. We kunnen een vakantie winnen”. Ons team heeft er direct een lid bij. Zes opdrachten, zeven dagen: dit kunnen wij!
De eerste foto
Elke dag één foto voor de speurtocht annex prijsvraag. Onze 9-jarige man gaat op de regisseursstoel zitten, en onze 7-jarige dochter stort zich vol overgave op de rol van fotomodel. Dag 1: naar de supermarkt. Hmmmm, we kunnen onder het geldende corona-regime lastig met zijn allen vrolijk de supermarkt in huppelen voor een creatieve foto-shoot tussen de chipszakjes, het vriesvak en de chocoladerepen. Eureka: we stoppen ons fotomodel in een boodschappenkrat op de keukentafel. Overladen we haar met pakken fristi, gezonde snoeptomaatjes of pannenkoeken-mix? Check. Foto dag 1 geslaagd.
Foto nummer twee en drie
Dag 2 brengt kou en regen, maar in dat ene uurtje met een verstopt zonnetje spoeden we ons naar buiten voor een stoepkrijt-kunstwerk. Terwijl de artistiek leider van een afstandje roept waar nog niet ingekleurde stukken te zien zijn, werken mama en dochter hard door. Verse koffie en een babychino worden ons als wortel voorgehangen bij afronding van de noeste arbeid. Foto: check. Dag 3: Zon! Hij schijnt! Op naar de speeltuin. Fotomodel op de kop het touwrek in. De regisseur commandeert dat het fotomodel de trui bij de broek in stopt. Weinig sexy, maar bittere noodzaak. De foto is snel gemaakt. Nog drie te gaan…. jammer dat we alweer op de helft van ons vrolijke foto-project zijn.
Foto vier én vijf – klaar!
Voor foto 4 trakteren we ons op een uitje naar het museum. Eerst samen op internet opzoeken waar we een politie-auto of -motor mogen bezichtigen, en dan snel de auto in. De al gemaakte spontane foto met de corona-controle-boa’s was afgekeurd door onze regisseur. “Geen echte politie” was zijn harde oordeel. Foto 5 is makkelijk. Hondje Bink is de beste vriend van ons fotomodel. In the pocket. Foto 6 moest het hoogtepunt worden: de ijsjes-opdracht. Alle ijsjeswinkels om ons heen zijn corona-gesloten. Wij zien ons – o-zo verschrikkelijk – genoodzaakt ijscokraam te spelen in de keuken. Aangezien zowel fotomodel als regisseur zich op deze opdracht storten is het bewijsmateriaal te slecht om in te dienen. We vallen terug op één van de duizend ijsjes-etende foto’s in de privé-collectie.
Met alle foto’s gereed vragen we papa de achtergronden te blurren. Ondanks alle ervaringen met online vergaderen waarbij je de achtergrond moet blurren omdat de kinderen en de oppas de keuken claimen en jij dus achter je laptopje weggestopt wordt in het rommelhok, heb ik deze handigheid niet in de vingers. Aan het eind van een creatieve geslaagde vakantieweek drukken we op de knop. Ingediend! Voor ons fotomodel is de prijsvraag annex speurtocht daarmee klaar, de regisseur vraagt wanneer bekend wordt wie de prijsvraag wint. We temperen, zoals goede ouders betaamt, snel de verwachtingen. “Lieverd, er doen zoveel gezinnen mee, de kans is echt super super mini klein”.
We hebben gewonnen?!
Maar toen, toen, toen…. kregen we in december bericht dat nota bene wij de vakantie gewonnen hadden! Say what? Dat kan niet! Wij winnen – net als de rest van Nederland – nooit iets. Hebben wij de vakantie gewonnen? Echt?!
Ik film ons fotomodel en regisseur als ik het geweldige nieuws vertel. De bank wordt een discotheek annex trampoline-park. Als blijkt dat de vakantie ook nog om de hoek van de Opa’s en Oma’s zal zijn die we al heel lang niet gezien hebben zijn de kinderen niet meer te stoppen met stuiteren. Een fijne vakantieweek die ons een nieuwe vakantie cadeau doet. Hoe bijzonder kan het einde van 2020 zijn…. en met alle liefde knutselen we nu weer zelf onze speurtochten, want er is maar één de echte speurtocht!