Daar komt iemand aangeslopen, een beetje onwennig, wat timide, iemand die niet bij mij de deur durft in te trappen terwijl ik aan het werk ben aan de keukentafel. Het is dus overduidelijk niet mijn dochter. A-háá, ze heeft een gezant gestuurd. “Mama van Mare, wil je voor ons een speurtocht maken?” Mare weet dat ik te zoetsappig ben om ‘nee’ te zeggen tegen een vriendinnetje. “Natuurlijk” flap ik eruit terwijl mijn hersen-raderen oververhit raken. Ik voel me een ‘Allerhande’ van speurtochten. Voor elk ingrediënt uw eigen speurtocht. Even creatief doorbikkelen met op de achtergrond een werkoverleg – oeps – en dan geef ik de twee dametjes opdracht zich te verstoppen op het toilet. Ik ren door het huis om overal briefjes te verstoppen en geef het startschot: de eerste puzzel schuift onder de wc-deur door….
Speurtochten-machines
In covid-tijd draait de speurtochten-mama-machine dubbele productie. Ik teken rebussen, maak woordzoekers, simpele puzzels waar de letters de locatie van de volgende puzzel verklappen, en bedenk raadsels over de volgende locatie. Ik gebruik rekensommen waarbij de uitkomst in letters opgeschreven moet worden, en heb inmiddels allerlei geheime code-talen. Als het niet regent pakken we de mobiele telefoon erbij. Dan krijgen de kinderen via de whatsapp een opdracht voor een foto of een selfie, sturen ze mij het resultaat krijgen ze een letter als beloning. Alle gewonnen letters door elkaar husselen geeft de prijs: een snoepje, een koekje, een chocolaatje. Bijvangst? Al die leuke, grappige foto’s. Extra bijvangst: een eigen momentje zen.
Volgens Google Translate is een speurtocht een echte ‘treasure hunt’. Onze Deense oppas raakte dan ook enigszins in paniek toen Mare haar om een speurtocht vroeg. Ze kocht slim 24 uur nadenken: Tomorrow, tomorrow! Dat was voor de speurtochten-mama-machine ook even slikken. Mijn positie als super-speurtochten-mama-machine was blijkbaar niet onaantastbaar. Trots inslikken en met Mare meedansen dat het zóóó fijn is dat ook de oppas speurtochten maakt. Ze kwam indrukwekkend goed beslagen ten ijs – daar kon ik zeker nog wat van leren! Ze had een hele avond internet afgestruind voor de beste ‘tips & tricks’. Haar speurtocht duurde 45 (!) minuten, mij kóst het 45 minuten om één te maken die vervolgens binnen 20 minuten opgelost wordt! Wat een binnenkomer als speurtochten-groentje!
Ik wil ook!
Inmiddels heb ik mij verenigd met de “beter goed gejat dan slecht bedacht” formule. Maak vijf foto’s van blauwe dingen, drie foto’s van dingen waar bloemen op staan, of maak een dansfilmpje van een minuut. Gejatte favoriet op dit moment is de “herken de tien geluiden”. Je loopt na bedtijd met je mobiele telefoon in opnamestand door het huis en verzamelen maar! Koffiemachine, stofzuiger, de deurbel, een tennisbal. De van de oppas gekopieerde opdrachten combineren we met de tijdrovende hersenspeurtocht van het maken van “echte” puzzels.
De recensie van De Speurtochten Allerhande? In ieder geval een hoop plezier. Het blijft fascinerend dat de kinderen het liefst een half uur van het kastje naar de muur gestuurd willen worden, daarin graag de meest gekke dingen willen doen om daarna een gat in de lucht te springen voor het succesvol afleggen van de speurtocht en het incasseren van de welverdiende prijs. Dat ene snoepje. Daar kunnen wij volwassenen nog wat van leren: wanneer was de laatste keer dat ik blij was door iemand van het kastje naar de muur gestuurd te worden? Ik zal morgen eens vragen of de oppas met de kinderen een speurtocht voor mij wil maken. Graag inclusief opsluiten tijdens de voorbereidingstijd – met graag een koffie en een goed boek – en die reep chocolade in de koelkast lijkt mij een prima prijs – alleen voor mij!