Mama, ik heb beestjes-jeuk. Nee schat, je moet gewoon even weer je haren wassen. Echt mama, al de hele dag, wil je straks kijken? Aaarghhhhhh, neeee!!!! Niet weer! Ik weiger de kans op luizen onder ogen te zien. Gelukkig – ook nog geen email van een moeder die schrijft dat er een beestje gesignaleerd is op school. Mare gaat vol verwachting in de stoel zitten. Het koude zweet breekt me uit. Ik kijk snel achter de oren en in de nek. Geen kruipende zes-pootjes en ook geen zwarte neetjes. We zijn de luizendans weer even ontsprongen. Hoezeeeee! Maar voor hoe lang? Het altijd aan de horizon sluimerende doem-luizen-scenario is nooit ver weg…
Onze eerste keer
De eerste keer luizen vergeet je nooit meer denk ik. Dat telefoontje van de crèche dat je zoon luizen heeft. Dat je hem moet ophalen en behandelen. Ik walgde van het idee dat er levende parasietjes op zijn hoofd aan het picknicken waren, die bovendien tussen zijn haartjes goede plekjes uitzochten voor het luizen-nageslacht. Ik heb het arme kind in een stoel gezet, handdoek om de schouders en de hele fles luizenshampoo erop leeg gespoten. We liepen een half uur met grote bocht om hem heen alsof de aanwezige luizen zeker twee meter konden overbruggen naar een volgend picknickkleed. Ik heb alle bedden in huis, plus alle handdoeken, op honderdtwintig graden gewassen. Zijn kleren van die dag, mijn outfit tijdens het in-shampoo-en en alles was ik op zijn route sinds thuiskomst tegenkwam. Ik zat oprecht in walging en wanhoop. Ontelbare luizenplagen later ben ik er trots op – onder luid gejoel van onze luizenoverwinning – elke neet uit de haren van mijn kinderen te kunnen vissen. We zijn net een stelletje apen die haartje voor haartje zitten te vlooien, alleen dan naar luizen dus….
Ware Plagen
Oooo wat hebben wij krankzinnige dingen geprobeerd om de luizenplaag uit ons huis te weren. Op advies van oma liet ik Spaans haarwater importeren. Want zo stelde Oma. Met Spaans haarwater slaan de luizen Xander en Mare over. Ten tijde van een plaag overgoot ik de kinderen bij het ontbijt. Behalve dat ze lekker roken had het haarwater helaas geen aantoonbaar luis-afschrikkende werking. De groene thee variant hebben we ook in verschillende vormen geprobeerd: shampoo met groene thee, water in het haar spuiten met een paar druppels groene thee extract, groene thee op droog haar conditioner. Hetzelfde rijtje producten ook geprobeerd met tea-tree-oil. O, wat kon dat stinken. Helaas, helaas, wederom geen aantoonbare anti-luis-ervaringen.
Nog zo’n telefoontje
Vorig jaar werd ik gebeld door school dat Mare luizen had. Al aan de telefoon begon ik al tegen te sputteren. Ik had die avond daarvoor nog wat haarplukken weg moeten knippen omdat de zelfgemaakte slijm na tien verschillende shampoos nog steeds niet los wilde laten van het haar. Plus ze had al zeker een week elke dag strak ingevlochten haar. Ze kon onmogelijk luizen hebben. De schooljuf heeft mij in wijze stilte aangehoord. Geen enkele ouder neemt een luizen-boodschap vol enthousiasme aan wist zij.
Ik toog naar school. Mare kwam uit de klas. Ik had een kwartier om mijn gelijk aan te tonen. We zochten een hoekje op en luizen pluizen maar. Al giebelend en geruststellend dat ze echt niet mee hoefde voor een thuis-shampoo-beurt zag ik daar, boven haar rechteroor, de meest grote vrolijk kruipende luis die ik ook gezien had. Whaaaaatttt? Waar kwam die vandaan? Snel. Tussen de nagels. Fijn knijpen. Dood. Bah. Ik pluisde nog wat verder. Gelukkig geen vriendjes te vinden. Ik bracht Mare netjes terug naar de klas met mijn verfijnde boodschap dat Meneer Eenzame Luis die ik had aangetroffen dermate volgroeid was dat hij toch zeker pas die ochtend op school zijn nieuwe picknickplek – toevallig op Mare’s hoofd – had betrokken, zeker nadat hij uitgegeten was op het hoofd van een van de klasgenootjes. Zo. Taboe van luizen-gene nalevend even helder gemaakt dat mijn dochter niet de oorzaak was van welk aanwezig kruipend jeukdiertje dan ook.
Voorraad
Een paar jaar geleden waren we op vakantie in Amerika. In zo’n grote drugsstore zag ik meters schappen volgestouwd met anti-luizenmiddel: echte shampoo, droogshampoo, haarlotion, haarspray. Ik heb de koffer volgeladen. Zeker voor 100 euro anti-luizen-middelen. De Nederlandse luis zou toch zeker niet immuun zijn voor Amerikaanse toverformules. Mijn kinderen gingen vast en zeker een luis-vrij-jaar in, en mama dus ook! De helft van deze Amerikaanse producten staan bij ons thuis op de plank te wachten tot de houdbaarheidsdatum is overschreden. Ook deze werken niet.
Ik prijs mij gelukkig dat met heel af en toe een paniek-aanval over potentieel beestjes-jeuk we de luizendans de afgelopen twee jaren hebben mogen ontspringen. Ik realiseer mij wel degelijk hoe groot het risico is dat ik dit nu zwart op wit zet. Hoe zeer ik daarmee het luizende noodlot over ons afroep. Dit is vragen om jeukende moeilijkheden…